Heeft u er ooit over nagedacht waarom grenzen liggen waar ze liggen? Bij veel grenzen speelt de natuur een grote rol. Voorbeelden van natuurlijke grenzen zijn bergen rivieren zeeën en meren. Bij zeeën worden vaak de volgende regel gebruikt. Landen mogen zich in hun aangrenzende zeeën territoriale wateren en een aansluitende zone toe-eigenen. De territoriale wateren leiden tot 12 zeemijlen voorbij de basislijn, de aansluitende zone in beginsel tot 24 zeemijlen. De rest van de zee is in principe niet onderworpen aan de soevereiniteit van een staat. Wanneer de zee tussen landen smaller is wordt in principe de equidistantielijn aangehouden, de lijn die de punten verbindt die even ver van beide basislijnen liggen. Bij bergen wordt de grens vaak over de kam van de berg getrokken. Bij rivieren en meren wordt er meestal een lijn getrokken door het midden van het water Voorbeelden van natuurlijke grenzen zijn bijvoorbeeld een deel van de grens tussen Nepal en China  wat de Mounteverest is. Bij een groot deel van de Limburgse Belgische grens is de maas de natuurlijke grens En zo vormt ook het meer van Geneve een deel van de grens tussen Frankrijk en Zwitserland